پلاریمتر دستگاهی برای تعیین جهت قطب نور یا چرخش ماده فعال نوری است. فیزیکدان فرانسوی به نام فرانسوا ژان دومینیک آراگو (François Jean Dominique Arago) در سنگ کوارتز اکتشافی انجام داد که برای قطب بندی بسیار مهم بود. آراگو یک کریستال کوارتز را به صورت عمودی برش داد و چرخش نور قطبی پلاریزه را روی کریستال کوارتز برش خورده مشاهده کرد.
دانشمندی به نام جان باپتیست بویت مشاهده کرد که چرخش نوری نیز در برخی مایعات و گازهای مواد آلی وجود دارد. او اعتقاد داشت، زاویه چرخش نور به نوعی با ساختار ترکیب شیمیایی مرتبط است.
شیمیدان لوئیس پاستور با مطالعه چرخش نوری اشکال بلوری با چندین نمک تارتار و اسید راسمیک با پلاریمتر، کار بایوت را ادامه داد. او فهمید که دو ایزومر، به صورت چپگرد D (-) 17 و به صورت راستگرد L (+) 16 وجود دارد. وی با این درک، پایه و اساس توسعه پلاریمتری را بنا نهاد.
چرخش نور:
چرخشی شدن نور خورشید در جو زمین برای انسان قابل مشاهده نیست. برای بعضی از حشرات مانند ملخ، زنبورها و مورچهها قابل درک است. زنبورها و حشرات دیگر از آن به عنوان کمک ناوبری استفاده میکنند، آنها بسته به چرخش نور، جهت پرواز خود را تغییر می دهند.
یک نوع پروانه گرمسیری حتی با بالهای خود در الگوهای خاص، چرخش نور را منعکس میکند. پدیدههای چرخش از دید ما انسانها پنهان مانده است. برای مشاهده اثرات چرخش باید از ابزارهای فیزیکی استفاده کنیم.
نویسنده: کسری سمسارها